Jeden dzień w Dreźnie

Drezno to punkt obowiązkowy dla każdego, kto interesuje się kulturą i sztuką XVII i XVIII wieku. Dzięki mecenatowi Augusta II Mocnego na początku XVIII wieku powstawały tam budowle w stylu rokokowym, to tam również pracowano nad wynalezieniem surowca, który chyba najpełniej wyraża estetykę tego kierunku w sztuce - porcelany. O wycieczce do Drezna marzyłam już od bardzo dawna, ale dopiero wczoraj miałam możliwość pojechać tam po raz pierwszy. Jeśli jesteście ciekawi, czy stolica Saksonii sprostała moim oczekiwaniom, zapraszam do dalszej lektury! 

Widok na kościół Marii Panny

Wszystkie najważniejsze zabytki architektury czasów Augusta II mieszczą się na Starym Mieście. Stare to dość mocne słowo, zważywszy na fakt, że Drezno zostało zbombardowane w 1945 roku i, podobnie jak Warszawa, zrekonstruowane niemalże od podstaw. W moim odczuciu nie odejmuje to tamtejszym budowlom żadnej wartości, wręcz przeciwnie - determinacja ludzi dążących do odtworzenia ważnych dla nich zabytków sprawia, że budzą one dodatkowy podziw. Co jednak najważniejsze, wszystkie te budowle naprawdę sprawiają wrażenie zabytkowych, dzięki czemu na starówce unosi się prawdziwie historyczny klimat. 

Rokokowa katedra św. Trójcy 

Moją wycieczkę rozpoczęłam od Grünes Gewölbe, czyli muzeum jubilerstwa i złotnictwa mieszczącego się na Zamku Rezydencjonalnym. Ta galeria sztuki, której architektura w znacznej części przetrwała bombardowanie, uważana jest za najbogatszą kolekcję klejnotów w Europie. Podzielona jest na 20 tematycznych pomieszczeń, których same nazwy mogą mocno działać na wyobraźnię: mamy więc Gabinet Bursztynowy, Salę Białych Sreber, Salę precjozów czy Gabinet Kryształowy. Żeby nie dostać zawrotu głowy, sale te specjalnie rozmieszczone zostały tak, żeby niejako dozować wrażenia. Przyznam szczerze, że nigdy dotąd nie widziałam nic równie niezwykłego. W gablotach piętrzą się niezwykle misterne figurki z muszli nautilusa i korali, kielichy ze strusich jaj, łyżeczki o miseczkach z masy perłowej czy wreszcie wspaniałe klejnoty - zawieszenia, pierścionki, sprzączki do butów i guziki wykonane  szafirów, rubinów i szmaragdów.  

Widok na Stare Miasto z Tarasów Bruhla

Chyba najbardziej znaną budowlą w Dreźnie jest zespół pałacowy Zwinger, który na zlecenie Augusta II zaprojektowany został przez architekta Matthäus Daniel Pöppelmann. Centralnym punktem założenia jest dziedziniec, wokół którego rozciągają się galerie i pawilony.  Pałac budowany był w latach 1709-1732 i doskonale wpisuje się w stylistykę rokoka: chociaż sporej wielkości, wydaje się lekki i delikatny. Wrażenia lekkości w żaden sposób nie zaburza także pełna przepychu dekoracja rzeźbiarska pokrywająca elewacje, zaprojektowana przez Balthasara Permosera. 

Zwinger, Pawilon Wałowy  

Zwinger , Pawilon Porcelanowy 

Następnym miejscem, który miałam okazję odwiedzić, była Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Sempergalerie - połączonego z Zwinger budynku w stylu neoklasycystycznym. Na jego trzech piętrach podziwiać można najwspanialsze dzieła sztuki od XV do XVIII wieku pędzla takich malarzy jak Giorgione, Tycjan, Rafael, Rembrandt czy Rubens. Dla mnie najważniejsze było jednak zobaczenie na żywo moich ukochanych obrazów z XVIII wieku: spowitych mgłą melancholii obrazów Jeana-Antoine'a Watteau, portretów zalotnych pań autorstwa Rosalby Carriery czy wreszcie perfekcyjnej w każdym calu "Dziewczyny z czekoladą" Liotarda. 

Zwieńczenie bramy Kronetor

Zwinger ,Pawilon Francuski 

Ostatnim punktem wycieczki były Zbiory Porcelany, mieszczące się w Pawilonie Porcelanowym. Wystawa podzielona jest na dwie galerie - w jednej prezentowana jest XVIII-wieczna porcelana importowana z Chin, w drugiej - porcelana produkowana w Miśni. Jako że jestem wielką fanką XVIII-wiecznej porcelany, byłam szczerze zachwycona! Doskonale zaprojektowana ekspozycja obejmuje takie dzieła jak ogromny bukiet porcelanowych kwiatów czy elementy słynnego Serwisu Łabędziego. 

Bukiet kwiatów z miśnieńskiej porcelany

Niezmiernie cieszę się, że miałam okazję zobaczyć Drezno na własne oczy. Był to dla mnie niezwykle inspirujący wyjazd - bardzo chciałabym wrócić tam na wiosnę, kiedy zrobi się zielono i będą czynne fontanny, nadając założeniu pałacowemu bardziej sielankowy wyraz. Jeśli tylko będziecie mieli okazję odwiedzić to miasto, nie wahajcie się ani przez chwilę! 

Pozdrawiam, 
Gabriela