XIX wiek, rokoko i malarze, czyli połączenie wyjątkowo niedoskonałe

W latach 50 XIX wieku, za sprawą cesarzowej Eugenii, narodziła się moda na wszystko, co nawiązuje do rokoka. Kobiety nosiły suknie w stylu Marii Antoniny i przesiadywały w salonikach urządzonych à la Ludwik XVI. Ta moda nie ominęła także i malarstwa. I nie wiem doprawdy, czy bardziej ucierpiało na tym malarstwo, czy rokoko. A może po prostu dobry smak ludzi, którzy musieli te obrazy oglądać. Dziś chciałabym przedstawić Wam sylwetki trzech malarzy, którzy  zajmowali się malowaniem przede wszystkim stylizowanych scenek XVIII-wiecznych. I każdemu z nich w jakiś sposób się to nie udało. 

Cesare-Aguste Detti Lekcja śpiewu

Czytaj więcej »

Żałoba w czerni, we łzach i we krwi

Pogrzeb był jedną z najważniejszych i najbardziej rozbudowanych uroczystości w starożytnej Grecji, zaś zachowania i zwyczaje żałobne - jednym z ulubionych motywów wykorzystywanych przez greckich tragików. W epoce archaicznej żałoba i żal po zmarłym nie były bowiem bynajmniej kwestią sumienia - miało być ją widać było po czerni, słychać po lamentach, czuć po zapachu krwi. 

William Blake Elektra na grobie Agamemnona, 1877

Czytaj więcej »

Widzę kobietę w sukni a la turque, z talią a l'anglaise i pasem a la levite, czyli o XVIII-wiecznych paranojach

Jakiś czas temu, oglądając na stronie jednego ze sklepów odzieżowych spodnie, pomyślałam sobie: o, jakie fajne rurki! Jakież więc było moje zdziwienie, kiedy okazało się, dla tego właśnie sklepu nie były to rurki, tylko tregginsy. A moje zdziwienie sięgnęło już zenitu, kiedy identyczne spodnie, tylko w innym sklepie, zostały określone jako jegginsy. I nie wiem, czy to ja tu czegoś nie ogarniam, czy różnice między tymi trzema rodzajami spodni są tak bardzo względne, że właściwie nie istnieją, ale dało mi to do myślenia. Do myślenia na temat nazewnictwa sukien z XVIII-wieku. 

Joshua Reynolds Panna Stanhope

Czytaj więcej »