Duch rzymski w modzie kobiecej, czyli neoklasycystyczna moda lat 1794-1804

9 thermidora roku II, a więc 27 lipca 1794 roku, miał miejsce przewrót termidoriański, którego celem było obalenie Wielkiego Terroru i rządów jakobinów. 10 thermidora, na Placu Rewolucji, zgilotynowani zostali Robespierre i jego najbliżsi współpracownicy. Tym samym rozpoczął się we Francji okres dyrektoriatu (kiedy na mocy Konwentu miała być ona rządzona przez pięciu dyrektorów), który trwał aż do 8 listopada 1799, a więc do przewrotu 18 brumair'a dokonanego przez Napoleona. Przewrót termidoriański odbił się jednak nie tylko na polityce, ale także na obyczajach i modzie. To właśnie w okresie dyrektoriatu narodziła się bowiem moda, którą dziś śmiało możemy określić mianem neoklasycystycznej. 

Eulalie Morin Juliette Recamier, 1798

Czytaj więcej »

W poszukiwaniu cichej wielkości i szlachetnej prostoty

Dziś, zgodnie z zapowiedzią, chciałabym zaprosić Was do przeczytania wpisu poświęconego neoklasycyzmowi. Zanim jednak przejdę do mody neoklasycystycznej - czyli mody okresu dyrektoriatu i konsulatu - chciałabym opowiedzieć Wam co nieco o samej tej sztuce. Wydaje mi się bowiem, że znajomość jej głównych idei i postulatów jest niezbędna, jeśli chce się zrozumieć samą modę ostatnich pięciu lat XVIII wieku. Chociaż neoklasycyzm w II połowie XVIII wieku objął swoim zasięgiem niemal wszystkie ówczesne dziedziny sztuki - od architektury, przez wystrój wnętrz, po rzemiosło artystyczne, ja jednak skupię się na tej, która później w najsilniejszy sposób oddziałała na modę, czyli na malarstwie. 

Jean-Antoine Gros Christine Boyer, zmarła żona Lucien'a Bonapartego, ok. 1800

Czytaj więcej »